Warmerschrijven

schrijver journalist redacteur

Veel te veel verhuischaos

Eigenlijk wil Daniël nog maar één ding, met z’n allen in het vliegtuig zitten. En omdat dat pas vrijdag kan, weet hij nog één ding dat ook wel oké is: met z’n allen in z’n favoriete restaurant eten, waar uiteraard kip en rijst geserveerd wordt. Hij wil niet zwemmen, niet naar de speeltuin, niet meer voor de laatste keer bij Mick en Joep spelen, niet meer nog één keer paardrijden. Er is teveel chaos: in z’n hoofd, in z’n schema en in ons huis. En o ja, ook nog in z’n lijf.

In een sneltreinvaart valt ons Amerikaanse leven uit elkaar. Daniël z’n bed wordt ingepakt en hij staat er met een zielig gezicht bij te kijken. We hebben de grote rode Chrysler verkocht en als de nieuwe eigenaar met de auto wegrijdt, zwaaien we ‘m uit. ‘Dag auto,’ zegt Daan, ‘nee, niet meer rijden.’

De verhuis-coördinator belt of het goed is als ze de trampoline al op zaterdag komen inpakken.
‘Nee’, antwoord ik beslist. Ik gun de jongens nog een paar uur springen in het weekend, wat ze inderdaad ook doen. Daniël laat z’n koprol-kunsten aan Harro zien, die diep onder de indruk is.

‘Daan wat wil je voor lunch?’ vraag ik, al wordt er verhuisd, er moet toch gegeten worden. ‘Een boterham?’
 ‘Nee, ei met golven’, antwoordt hij en kijkt verlekkerd. Ik wil al een pan pakken om een zachtgekookt eitje voor ‘m te koken, maar grijp mis. De keuken is ingepakt, alle kastjes zijn leeg, ik moet ‘m teleurstellen. Net als dat alle DVD’s weg zijn en tot zijn grote schrik de TV ook in een doos gaat. 

Tussen alle dozen, koffers en tassen, hou ik de twee flesjes met anti-biotica goed in de peiling. Daan z’n ontsteking is een stuk beter, maar nog steeds niet weg. Voor de lichtpaarse vloeistof is het vandaag dag negen van de tiendaagse kuur en voor ‘t knalroze drankje dag acht. Ik probeer niet teveel na te denken wat die twee keer 17,5 ml per dag doen met z’n lichaam. Het helpt vast niet om deze lastige dagen waarin Daan alle vastigheid kwijt is, goed door te komen. Nog drie nachten, dan is het vrijdag.

We woonden zes jaar in de VS; in 2012 verhuisden we met twee kleine en een wat grotere jongen terug naar Nederland. Van die zes jaar, woonden we er twee in het gekke, rare Texas. Over dat Texaanse leven schreef ik het boek ‘Blonde Haren onder een Cowboyhoed’. En ja dat is gewoon te koop!

Vorige Bericht

Laat een reactie achter

© 2024 Warmerschrijven

Thema door Anders Norén

Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial